Sommige zaken waren voorspelbaar. Zodra raadslid van Hart voor Den Haag Richard de Mos tijdens de algemene beschouwingen afgelopen donderdag van wal stak met zijn betoog dat de gemeente een signaal naar het Rijk moet geven, omdat Den Haag de bevolkingsgroei niet aan zou kunnen, kreeg hij GroenLinks, de PvdA en de SP op zijn dak.
“Tussen 2010 en 2019 vertrokken 4.600 autochtone Nederlanders uit de stad en kwamen er bijna 50.000 mensen uit andere landen bij”, aldus De Mos.
Het is daarbij niet echt tactisch dat het raadslid daarbij wees op het grote aantal allochtonen in de stad (55%) en dat er een rem zou moeten komen op het huisvesten van erkende vluchtelingen. Hij verweet ook de PvdA, GroenLinks, Stadspartij en NIDA weg te zijn gebleven bij de lezing van de populistische staticus en antropoloog Jan van de Beek op uitnodiging van de VVD. Die heeft de partijen vorige week donderdag voorgehouden dat de overheid de consequenties van toenemende bevolkingsdruk niet onder ogen wil zien en dat de huidige immigratie moet stoppen om de verzorgingsstaat overeind te houden.
Het betoog van de Mos was een schot voor open doel voor de progressieve partijen, die De Mos verweten allochtonen als een probleem te beschouwen en erkende vluchtelingen geen recht op huisvesting te gunnen, terwijl slechts 3% van de woningen in Den Haag aan deze statushouders wordt toegewezen.
GroenLinks-fractievoorzitter Arjen Kapteijns benadrukt dat veel toegestroomde buitenlandse stadsbewoners expats zijn: al dan niet tijdelijke immigranten met een goed gevulde beurs. De SP-ers Lesley Arp wees tien jaar VVD-beleid als hoofdschuldige van de huidige knelpunten aan, als ‘vijand van de verzorgingsstaat’. De ‘VVD, die de volkshuisvesting ‘om zeep heeft geholpen’ en de woningcorporaties ‘uitgeknepen’”, aldus Arp.
Meermalen werd De Mos door de PvdA en GroenLinks gevraagd wat hij dan voor een oplossing zou zien om de immigratie tegen te gaan, maar hij kon slechts antwoorden dat dat aan het Rijk was en het enige dat de gemeente zou kunnen doen, druk uitoefenen is. Hij achtte dat in goede handen bij burgemeester Jan van Zanen, die tevens voorzitter is van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten.
PVV-fractievoorzitter Sebastian Kruis had wel iets concreets in gedachten om de toeloop van nieuwe bewoners tegen te gaan: geen sociale woningen meer bouwen, omdat dat bouwen toch alleen maar voor ‘Achmed en Fatima’ zou zijn. Hier was Richard de Mos het niet mee eens: hij wil juist eventueel met onorthodoxe middellen de sociale woningbouw juist vlot trekken door hiervoor extra krachten te werven. Tegen Kruis: “Iedereen – ook Achmed en Fatima – heeft recht op een woning. Ook uw achterban zit dringend om sociale woningbouw verlegen.”
Uiteindelijk kwam na veel verbaal getennis geen ‘oplossing’ of echt concreet advies naar het Rijk uit de hoge hoed om immigratie tegen te gaan. De door De Mos herhaaldelijk genoemde ‘roze olifant in de kamer’ blijft een taboe. Met name bij de progressieve partijen. Die beschouwen de groei van het aantal ‘nieuwe Nederlanders’ uit Afrika en het West-Azië als een non-item en voer voor populisten. Zij zien de immigratie uit die landen juist als een positieve bijdrage aan de door hen noodzakelijk beschouwde diversiteit in de samenleving.